Αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί μια μεγάλη τιμητική εκδήλωση για να τιμηθεί ο Λεωνίδας Κύρκος για τη μεγάλη πολιτική διαδρομή του.
Λόγω της σχέσης που είχαμε ήδη αναπτύξει έχοντας κάνει ένα “Παρασκήνιο” αφιερωμένο στη ζωή του αλλά και μέσα από τη συμμετοχή του στη “Μακρόνησο”, ο Λεωνίδας μου ζήτησε να φτιάξω το φιλμάκι που θα προβαλλόταν στην εκδήλωση.
Επέλεξα ένα μέρος του υλικού από το “Παρασκήνιο” που είχαμε πρόσφατα, τότε, πραγματοποιήσει και κάναμε δυο ακόμα γυρίσματα όπου ο Λεωνίδας μιλούσε στην κάμερα.
Θυμάμαι ότι υπήρχε αρκετά μεγάλη πίεση και άγχος σχετικά με το τι θα υπάρχει και τι όχι στο φιλμ. Τι θα ακουστεί και τι δεν θα ακουστεί. Υπήρχαν αρκετά συμβούλια με την παρουσία στελεχών του τότε Συνασπισμού όπως ο Σπύρος Λυκούδης, ο Μιχάλης Σαμπατακάκης και ο Μίμης Δαρειώτης. Κάποιες φορές αυτές οι συναντήσεις γίνονταν στο σπίτι του Λεωνίδα ώστε να συμμετέχει κι εκείνος.
Θυμάμαι ότι επέμεινε πολύ ο ίδιος να συμπεριλάβουμε στο φιλμάκι εκείνο το απόσπασμα από το “Παρασκήνιο” όπου μιλούσε μπροστά στο Κοινοβούλιο για την αξία της Αστικής Δημοκρατίας. Και η δική μου γνώμη και παραίνεση προς αυτόν ήταν να υπάρχει οπωσδήποτε.
Ήρθε η στιγμή της εκδήλωσης. Το Παλλάς ήταν ασφυκτικά γεμάτο.
Είχαν έρθει οι πάντες: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Γιώργος Παπανδρέου, ο πρόεδρος του Συνασπισμού (δεν θυμάμαι αν είχε ήδη μετονομαστεί σε ΣΥΡΙΖΑ) Αλέκος Αλαβάνος, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κωστής Στεφανόπουλος, ο Βαρδής Βαρδινογιάννης και πάρα πολλοί ακόμα.
Είχα ζητήσει να προβάλλουμε σε μορφή Beta (τότε δεν έπαιζαν ακόμα από σκληρό δίσκο) αλλά μου ζήτησαν επιμόνως ένα απλό DVD.
Και, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, η ζημιά έγινε. Το μηχάνημα δεν έπαιζε το δισκάκι. Ποτέ δεν είχα μεγαλύτερο άγχος στη ζωή μου! Κόντεψα να τρελαθώ. Κάναμε τα πάντα, είχαμε κάνει και τεχνικό έλεγχο την προηγούμενη μέρα, αλλά εκείνη τη στιγμή όλα στράβωσαν.
Τελικά καταφέραμε να ενεργοποιήσουμε ένα μηχάνημα που πρόβαλλε το DVD αλλά με μια μικρή απώλεια στα καρέ. Όπως όταν βλέπουμε κάτι σε αμερικάνικο σύστημα που η εικόνα χάνει περιοδικά ένα καρέ και κάνει ένα ελαφρύ πήδημα.
Έτσι κύλησε όλη η προβολή! Ήθελα να με καταπιεί η γη. Νόμιζα ότι όλοι κοιτούν εμένα. Τελικά η προβολή έγινε και καταχειροκροτήθηκε. Όλοι μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για την ταινία, ο Λεωνίδας συγκινημένος με φίλησε και με ευχαρίστησε από καρδιάς και ουδείς φάνηκε ότι είχε αντιληφθεί το μικρό, αλλά εμφανές σε μένα, τεχνικό πρόβλημα.
