Εκτός από την “Τελευταία φορά στη Σκηνή” είχα κινηματογραφήσει τον Λευτέρη σε δυο ακόμα ντοκιμαντέρ. Στο “Παρασκήνιο” για τον Δημήτρη Ροντήρη, το φθινόπωρο του 2006 και σε εκείνο για την Αμαλία Μουτούση, την περίοδο 2006 - 07.
Υπήρχε, όμως, ένα σπουδαίο κινηματογραφικό υλικό. Ένα ντοκουμέντο από το 2005, όπου ο Λευτέρης μου μίλησε μέσα στο καμαρίνι του, αμέσως μετά από μια παράσταση του σπουδαίου “Bella Venezia”. Το γύρισμα εκείνο είχε γίνει με αφορμή ένα ντοκιμαντέρ που γύριζα για τον Λευτέρη Παυλόπουλο, στο πλαίσιο της σειράς για τους διευθυντές φωτογραφίας του Ελληνικού κινηματογράφου. Η σειρά, με τίτλο “Σκιές στο φως” εγκρίθηκε τελικά από την ΕΡΤ αλλά μόνο για τους έξι πιο παλιούς και παραδοσιακούς φωτογράφους. Έτσι, η ταινία για τον Λευτέρη Παυλόπουλο δεν θα ολοκληρωνόταν ποτέ. Το υλικό εκείνο, όπου ο Λευτέρης Βογιατζής μιλούσε για τη συνεργασία του με τον Παυλόπουλο, είχε μείνει σε αχρηστία.
Όταν ο Λευτέρης Βογιατζής πέθανε το Μαϊο του 2013, αισθάνθηκα κι εγώ, όπως και τόσοι άλλοι, μεγάλη συγκίνηση. Και ακόμα μεγαλύτερη θλίψη. Γεννήθηκε μέσα μου η ανάγκη να συγκεντρώσω ότι υπήρχε από τον Λευτέρη. Το παραμικρό. Τότε θυμήθηκα το υλικό από εκείνη τη συνέντευξη.
Αποφάσισα να μοντάρουμε, μαζί με την Μυρτώ Λεκατσά και πάλι, το υλικό όπως ήταν γυμνό. Χωρίς εικόνες να το ντύνουν ή να παρεμβάλλονται. Μονάχα ο Λευτέρης στο καμαρίνι, σε ένα κοντινό πλάνο. Κάμερα έκανε εκείνο το βράδυ, ο Κλαούντιο Μπολιβάρ. Αφαιρέσαμε με τη Μυρτώ ότι κρίναμε πως έπρεπε να αφαιρεθεί, ελάχιστα δηλαδή, και κρατήσαμε το λόγο του και τις ερωτήσεις μου όπως ήταν.
Ξαφνικά εκείνη η συνέντευξη απέκτησε μια άλλη, τεράστια σημασία. Ο Λευτέρης μίλησε με αφορμή το φως, για όλη του την τέχνη. Για πολλά από όσα τον απασχολούσαν καλλιτεχνικά και πνευματικά. Το έκανε χωρίς να αισθάνεται ότι μιλά σε μια κάμερα. Παρότι την κοίταζε διαρκώς. Και συνομιλούσε μαζί της. Και την ίδια στιγμή ήταν σαν να μιλούσε χωρίς την παρουσία της. Και καταγράφηκε μια εκπληκτική μαρτυρία. Υπήρξαν και στοιχεία της καθημερινότητάς του, όπως οι έντονες συνομιλίες με τη βοηθό του ή το χάσιμο μέσα την ακαταστασία που επικρατούσε στο καμαρίνι του καθώς εκείνος ξαμακιγιαριζόταν, που τα κρατήσαμε ατόφια.
Και προέκυψε ένα σπουδαίο ντοκουμέντο για τον Λευτέρη. Με τον πιο απλό και λιτό τρόπο.
