Η ιστορία του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού από το 1924 μέχρι το 2009.
Εμφανίζονται:
Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, Γιώργος Δαρίβας, Κώστας Πολυχρονίου, Κώστας Καραπατής, Ηλίας Μπαζίνας, Κώστας Δάφνος, Πάνος Δάφνος, Ηλίας Υφαντής, Νίκος Γιούτσος, Πέτρος Καραβίτης, Παναγιώτης Κελεσίδης, Νίκος Σαργκάνης, Τάσος Μητρόπουλος, Αντώνης Πανούτσος, Αντώνης Καρπετόπουλος, Αντώνης Πυλιαρός, Γιάννης Γούναρης, Γιάτσεκ Γκμόχ, Αντώνης Γεωργιάδης, Χρήστος Σωτηρακόπουλος, Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και Αντώνης Νικοπολίδης.
Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Κλαούντιο Μπολιβάρ
Μοντάζ:
Κύρος Παπαβασιλείου
Ηχοληψία:
Δημήτρης Κανελλόπουλος
Βοηθός παραγωγής:
Γιάννης Βικίας
Έρευνα αρχείων:
Άκης Παπαδόπουλος
Κείμενα - Αφήγηση:
Κωνσταντίνος Καμάρας
Σενάριο - Ιστορική Τεκμηρίωση - Σκηνοθεσία:
Ηλίας Γιαννακάκης
Η δομή στηρίζεται στις έξι μεγάλες ομάδες στην ιστορία του Ολυμπιακού. Εκείνη που είχε ως βάση την πεντάδα των Ανδριανόπουλων, από το 1924 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του τριάντα.
Μετά η κορυφαία, ίσως, όλων των εποχών, της δεκαετίας του πενήντα με τα έξι συνεχή πρωταθλήματα.
Στη συνέχεια η ομάδα του Μπούκοβι, 1965 - 1967. Η ομάδα του Νίκου Γουλανδρή στη δεκαετία του εβδομήντα. Η κάπως υποτιμημένη ομάδα του Σταύρου Νταϊφά μεταξύ 1980 - 1983. Και ασφαλώς η ομάδα του Κόκκαλη από το 1996 μέχρι το 2009 όταν και ολοκληρώνεται η ταινία.
Στην ταινία, εκτός από τις μεγάλες στιγμές διατρέχουμε και πολλές άλλες λιγότερο γνωστές ή κάποιες άλλες οδυνηρές αλλά πολύ σημαντικές, όπως η τραγωδία της θύρας επτά, το 1981 ή η σκανδαλώδης αδικία του Παλοταϊ το 1974 με αντίπαλο την Άντερλεχτ. Επιχειρούμε να αναλύσουμε το κόκκινο DNA, να θυμηθούμε τις μεγάλες ομάδες και τους σπουδαίους παίκτες αλλά και να απαντήσουμε στο ερώτημα της δυσκολίας της ομάδας να πετύχει μια πολύ μεγάλη Ευρωπαϊκή διάκριση. Είναι υπέροχα συγκινητική η παρουσία του γηραιού Λεωνίδα Ανδριανόπουλου, όπου αφηγείται πώς ακριβώς ιδρύθηκε ο Ολυμπιακός και γιατί ήταν κόκκινη η φανέλα του.
Ο Γιώργος Δαρίβας θυμάται τον εμβληματικό Ανδρέα Μουράτη και τη μεγάλη ομάδα των έξι συνεχών τίτλων. Ο σπουδαίος φίλος Ηλίας Μπαζίνας επιμένει ότι εκείνη η ομάδα ήταν η καλύτερη όλων των εποχών, ενώ ο Κώστας Καραπατής, τερματοφύλακας την ίδια περίοδο, ανακαλεί στιγμές μοναδικές. Ο Κώστας Πολυχρονίου θυμάται πώς βίδωσε τον Πελέ στη θρυλική νίκη επί της Σάντος ενώ ο περίφημος Νίκος Γιούτσος, σε μια από τις σπανιότατες εμφανίσεις του στο φακό, θυμάται τόσο την ομάδα του Μπούκοβι όσο και εκείνη του Γουλανδρή. Ο Παναγιώτης Κελεσίδης, χείμαρρος σωστός, μιλά κι εκείνος για την ομάδα των 25 άσσων ενώ υπάρχει κι ένα ειδικό αφιέρωμα στον Γιώργο Δεληκάρη.
Ο Ανδριανόπουλος θυμάται μια ιδιαίτερη στιγμή όταν ο αδελφός του Γιώργος, ως πρόεδρος της επιτροπής που θα αποφάσιζε για τον υποβιβασμό του Παναθηναϊκού το 1975, λόγω της “υπόθεσης των λουλουδιών”, ψήφισε υπέρ του αιώνιου αντιπάλου σε μια κίνηση αυθεντικού μεγαλείου.
Ο Νίκος Σαργκάνης ανακαλεί τον Ολυμπιακό του Νταϊφά, ο Τάσος Μητρόπουλος το μπαράζ του 1982 και τον κολλητό του Νίκο Αναστόπουλο, ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος μιλά για το δίδυμο που είχαν συνθέσει ψηλός και κοντός, ο Γιάννης Γούναρης θυμάται που έπαιζε επί 75 λεπτά με σπασμένο χέρι στο 4-0 επί του Παναθηναϊκού το 1983 ενώ ο Γιάτσεκ Γκμόχ περιγράφει την περίοδο Κοσκωτά.
Τέλος, οι Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και Αντώνης Νικοπολίδης μιλούν για τον Ολυμπιακό των τελευταίων χρόνων της απόλυτης κυριαρχίας του. Μια ταινία με ένταση και πολλές μεγάλες στιγμές δόξας και άλλες στιγμές τραγωδίας.
Ίσως, όμως, η καλύτερη στιγμή να είναι στο γήπεδο Γεώργιος Καραϊσκάκης όπου ο έτερος αδελφός, ο ερυθρόλευκων συναισθημάτων Κώστας Δάφνος, βρίσκει τον υπέροχο Ηλία Υφαντή και στο άδειο γήπεδο θυμούνται μαζί, από κοινού, πώς ο ερυθρόλευκος κυνηγός έβαλε ένα αριστουργηματικό γκολ στη Μίλαν, το 1959. Ο ένας το έβαλε στο γήπεδο και ο άλλος το έζησε από την εξέδρα. Πενήντα ακριβώς χρόνια αργότερα, το έζησαν και πάλι μόνο και μόνο για να το “δούμε” κι εμείς...
