Πάντα αγαπούσα πολύ το θέατρο. Και παρακολουθούσα φανατικά από πολύ μικρός.
Κατά συνέπεια, από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στο “Παρασκήνιο” επέλεγα συχνά θέματα θεατρικά.
Έτσι προέκυψαν οι ταινίες για την Ελένη Παπαδάκη, τον Δημήτρη Ροντήρη, την Αμαλία Μουτούση, την Αλέκα Παΐζη, την Χριστίνα Τσίγκου, τον Γιάννη Χουβαρδά, τον Γιώργο Λούκο, την “Ιερότητα” της Επιδαύρου, την Λυδία Φωτοπούλου κ.λ.π.

Σε αρκετές περιπτώσεις, για τις ανάγκες των παραπάνω ταινιών, κινηματογραφούσα επί αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα τις πρόβες.
Πάντα υπήρχε, όμως, ως θέμα συζήτησης στο “Παρασκήνιο”, το αν είναι εφικτή η αποτύπωση της θεατρικής διαδικασίας ή αν απλώς οι εικόνες από τις πρόβες λειτουργούν ως “παραγέμισμα” στο πλαίσιο ενός θεατρικού πορτραίτου.

Το φθινόπωρο του 2007 επιχείρησα για πρώτη φορά μια απολύτως συστηματική καταγραφή της θεατρικής διαδικασίας, όταν έκανα το “Παρασκήνιο” για τις “Μεταμορφώσεις” του Οβίδιου που ανέβασαν στο θέατρο Αμόρε ο Θωμάς Μοσχόπουλος και η ομάδα του.
Τότε ήταν η πρώτη φορά. Τα γυρίσματα κράτησαν επτά μήνες. Όσο είχαν διαρκέσει, δηλαδή, οι πρόβες και όλες οι παραστάσεις.
Και το αποτέλεσμα ήταν, πιστεύω, αποκαλυπτικό ως προς τη θεατρική διαδικασία.

Η επόμενη φορά ήταν πάλι με τον Θωμά Μοσχόπουλο και την ίδια περίπου ομάδα, όταν μου πρότειναν να κάνω το κινηματογραφικό μέρος της “Μέδουσας”. Της παράστασης που ανέβασε ο Θωμάς Μοσχόπουλος στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2011.
Το 2013 έγινε η “Γκόλφω στην Επίδαυρο” σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών και ακολούθησαν οι τέσσερις ταινίες για τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.